"Typisch voor klimaatrapporten. Het gaat altijd slechter dan wij dachten", zegt een bioloog. Dit geldt ook voor het koraal. Je leest er weinig over in de Nederlandse kranten. Overal in de wereld wordt het koraal bedreigd, op allerlei1 manieren veroorzaakt door menselijke activiteiten. Twee oorzaken zijn kustvervuiling en over-exploitatie. Een derde oorzaak is het warmere zeewater als direct gevolg van de opwarmende aarde. Het gevolg is dat het koraal verbleekt (bleaching2). Daarnaast zorgt de toegenomen hoeveelheid CO2 in de atmosfeer dat het zeewater ook meer CO2 opneemt uit de atmosfeer en onherroepelijk verzuurt. Verzuring tast het koraal aan. Volgens specialist Tom Goreau is de invloed van een hogere watertemperatuur echter het schadelijkst: "The increase in direct surface temperature is a far more serious and immediate threat to reefs than acidification. Acidification will only dissolve the dead skeletons after high temperatures kill the corals. So focusing on acidification amounts to a red herring and effectively ignores a far larger and more immediate problem."1 Enigszins geruststellend is misschien dat niet al het koraal2 even gevoelig is voor een temperatuurstijging, hoewel men niets weet over een langdurige blootstelling van het koraal aan hogere temperaturen.
Vanaf 1990 begon het Great Barrier Reef voor de kust van Noordoost Australië plotseling minder snel te groeien. Een afname van 14%. Kalk en zuur zijn elkaars chemische vijanden. Er trad een terugval op in de opname van kalk, waarvan de skeletjes zijn gemaakt waaruit het koraal is opgebouwd. In de periode 1900-1970 was er nog groei (5%). Biologen maken zich ernstige zorgen over de groeivertraging van het koraal en wat wel het andere CO2-probleem2 wordt genoemd. Zelfs als men van mening is dat het wel meevalt met de opwarming van de aarde door kooldioxide-emissies, dan nog ligt dit tweede CO2-probleem er. Na massa-extincties in het verre verleden duurde het miljoenen jaren voordat het koraal zich herstelde van de chemische verandering van het zeewater.
Het koraal is voor de oceanen wat het regenwoud is voor de aarde. Als het slecht gaat met het koraal, dan heeft dit grote nadelige gevolgen voor de biodiversiteit en de voedselketen.1,2. "It's clear that marine food webs as we know them are going to alter, and biodiversity will decrease. Those impacts are inevitable because acidification is inevitable - we've started it, and we can't stop it", zegt onderzoeker Jason Hall-Spencer.1 De zuurwaarde van de oceanen heeft een gemiddelde waarde van iets minder pH 8,1. Dat is 0,12 lager dan in 1800. De pH-waarde is een macht van tien. Een daling van 0,12 betekent een toename van de zuurgraad met ruim 30%. Op sommige plekken in de Middellandse zee is de waarde gedaald tot pH 7,4. Bij een pH van 7,8 of 7,9, een oceaanwaarde die rond 2100 bereikt kan worden, neemt het aantal soorten in het water af met 30%. Er is een gelaagdheid in de aantasting van het koraal en schelpdieren. In de diepte, waar de zuurgraad hoger is, neemt de groei af. De grens tussen groeien en afsterven is enkele honderden meters naar boven opgeschoven. In het jaar 2100 zal tweederde van het koraal met aantasting te maken krijgen en, volgens wikipedia, 50% in 2030. Het verzuringsproces gaat tien keer sneller dan wij eerder dachten. "Typisch voor klimaatrapporten. Het gaat altijd slechter dan wij dachten."
Jeroen Vuurboom - 4 jan 2009 (bijgewerkt 24 jun 2009)
|